Târihu’t-Taberî -6-

Savaş ganimetleri Celûlâ’dan Ömer’e getirilince deriden olan torbaları açtı. ; İçindeki yakut, zümrüt ve mücevheratı görünce ağladı. ; Bunun üzerine Abdurrahman ona: “Ey Müminlerin Emîri! Neden ağlıyorsun? Vallahi bu durum şükretmeyi gerektirir,” dedi. ; Ömer: “Vallahi onun için ağlamıyorum. ; Allah’a yemin ederim ki Allah kime bu serveti ihsan ettiyse birbirlerine haset ettiler ve birbirlerinden nefret ettiler. ; Birbirlerine haset edince de kendi aralarında kavgaya tutuşurlar!” dedi. ; Osman (ra.) üç gün defnedilmeden ortada bırakılmıştır. ; Sonra defnedileceği duyulunca ellerinde taşlar olduğu hâlde bazı insanlar yolda beklediler. ; Az sayıdaki yakınları cenazesini kaldırdılar. ; Onu Haşşe Kevkeb diye bilinen bir bahçeye götürüyorlardı. ; Yahudiler ölülerini buraya defnediyorlardı. ; Cenazesi kaldırıldığında söz konusu grup cenazeyi taşladılar ve onu yere atmaya çalıştılar. ; Ali şöyle dedi: “Sakın kimsenin meskenine girmeyin. ; Herhangi bir kadını incitmeyin. ; Onlar sizin dokunulmazlarınıza sövseler, amirlerinize ve salih insanlarınıza hakaret etseler de. ; Zira onlar zayıftırlar. ; Hatta müşrik oldukları hâlde onları incitmekten kaçınmamız bize emrediliyordu. ; Erkek, kadına mukabelede bulunur ve onu dövmeye yeltenirse ondan sonra evladı bile bu ayıpla yaşamak zorunda kalır. ; Sakın birisinin bir kadını incittiğini duymayayım! Aksi takdirde ceza olarak ona insanların şirretlilerini musallat ederim.”;