Mehmed Akif Ve Tasavvuf

Üniversite yıllarında hayâl edilen ancak bir türlü yazmaya fırsat bulunamayan, on yıla yakın bir zamandır ise hazırlanan bu çalışma, mesnevîhân es‘ad dede’den mesnevî ve gülistân, şeyhülislâm mûsâ kâzım efendi’den varidât okuyan, sühreverdî şeyhi sa‘dî-I şirâzî’ye, nakşî şeyhi atâ efendi’ye, melâmî-Hamzavî şeyhi osman kemâlî efendi’ye “şeyhim” ve şâh-I nakşbend hazretlerine “efendimiz” diyen, hatifi istehânî’nin tasavvufî tevhidi, yûnus’un bestelenmiş nutukları, osmân şems efendi’nin “döne döne” redifli tesdisi ve neyzen tevfik’in ney üfleyişi ile vecde gelip kendinden geçen, muhammed ikbâl’in mânâ bağındaki üzümlerini “seve seve, hatta sarhoş ola ola yiyen” akif ’in pek bilinmeyen bu mistiklik yönünü ortaya koymak amacıyla hazırlanmıştır.

çalışmanın “giriş” kısmında akif ’in tasavvufla irtibatına, tasavvufa bakış açısına, kendisinin, dostlarının ve onun bu yönlerine temas etmiş yazarların görüşlerine; “ilk bölüm”ünde akif ’in sevdiği, hayranı olduğu ve etkisinde kaldığı yahut eserlerinde değindiği sûfî, şâir ve ediplere; “ikinci bölüm”ünde akif ’in tekkelere, bazı tarikatlara ve vahdet-I vücûd düşüncesine bakışı ve bağlantısına; “üçüncü bölüm”ünde ise akif ’le tanışıp dost olmuş, görme imkânı bulabilmiş yahut göremeyip seciyesinden ve eserlerinden etkilenmiş tasavvuf ehli şahsiyetler ile tasavvufla bir şekilde irtibatı bulunanların onunla ilgili hatıralarına ve görüşlerine yer verilmiştir.