Mevlevîlere Göre Mevlânâ Ve Mevlevîlik Hakkında Doğru Bilinen Elli Yanlış

Mevlânâ'dan üç yüz sene önce yaşamış olan Ebu'l-Hasan Bûşencî şöyle demişti: “Dün tasavvufun adı yoktu ama hakikati vardı.; Bugün ise adı var, kendi yok.; ” Mevlânâ'nın meşhur fil hikâyesi vardır.; Herkes bu koca canlıyı dokunduğu organına göre tarif etmişti.; Bu gerçek, yaşadığımız yüzyılda, genelde tasavvuf; özelde Mevlevîlik için yeniden sahneye çıktı.; Özellikle 1925 tarihinde tasavvufî eğitimin kurumu olan tekkeler kapatılıp ilgili kelimeler dahi yasaklanınca olan oldu.; ?Cahil, çıkarcı, takiyyeci ve istismarcılar için kapılar ardına kadar açıldı.; İşin gerçeğini bilenler susturulunca söz, ayağa düştü.; O gün bugün tasavvuf ve mutasavvıfları hakiki veçheleriyle tanımak imkânsız hâle geldi.; Gerçek arifler ise bu manzarayı acı tebessümlerle seyretti.; Mevlânâ ve meslektaşlarını?herkes kendine göre tanıdı ve tanıttı.; Kimi hümanist dedi, kimi panteist.; Kimi 677 sayılı kanuna alkış tuttu, kimi beyaz entarili “dönen derviş”lere.; Bu arada gerçek olmayan yanlışlar birbirini kovaladı.; Hz.; Pir'in dediği oldu: “Herkes beni kendine dost edindi.; Fakat içimdeki sırları kimse araştırmadı.; ” İşte, Mevlevî kültürüyle iç içe olan bir ailede büyüyen ve uzun zamandan beri bu tecellileri seyreden Kudsi Erguner, hoş olmayan manzaralardan bir kesit sunuyor.; Mevlevîliğin temel kaynaklarına bakarak yorumlarını aktarıyor.; Düşünmek isteyenlere yardımcı olmak istiyor.; Prof.; Dr.; Mustafa Kara;